zənn

is. <ər.>

1. Kafi dəlil üzərində əsaslanmayan ehtimal, güman, qeyri-qəti fikir. Qəzetin olmadı bu həftə əyan; Yüz yerə getdi zənnü fikrü güman. S. Ə. Ş.. Mənim zənnim ayrı yerə getdi. M. C.. Zənn etmək (eləmək) – güman etmək, ehtimal etmək, düşünmək. <Əhməd:> Mən elə zənn edirdim ki, Gülnazın nazənin səsin eşitsəm bihuş olaram. T. Ş. S.. <Bəhram Pəriyə:> Mənim adımla özünü təsvir edirsən, zənn edirəm. C. C.. Zənn etməyin o saçlar özözünə ağarmış. H. Hüseynzadə. Zənn ilə – diqqətlə. Qürbət bir şəhərin bazarında iki adam qabaq-qabağa gəlib bir-birinə zənn ilə baxdılar. Ç.. Ağa sağ əlini çənəsinə dayadı, kirpiklərini bir dəfə də qırpmadan Tahirə zənn ilə baxdı. M. Hüs.. Zənnim kəsmir – güman etmirəm, inana bilmirəm, ağlım kəsmir. Zənnimcə – mənim fikrimə görə, fikrimcə, düşündüyümə görə, ehtimalıma görə. Zənnimcə, o, doğru demir. Zənnimcə, bu gün soyuq olacaq. – <Nadir bəy:> Yalnız Çingizi, yaxud onun kimi bir-iki cahangiri haqsız görüb də, başqalarını haqlı göstərmək, zənnimcə, pək böyük bir haqsızlıqdır. H. C.. <Xanım:> Qısqanclıq yaxşıdır yerində; Hər şey üstə qısqanclığa meydan verməyin, zənnimcə, mənası yoxdur. Ç.. Zənnini yayındırmaq – çaşdırmaq, fikrini azdırmaq. İlyas uzandığı yerdə sakitcə dayanıb düşmənin zənnini yayındırırdı. M. C..

2. Şübhə, şəkk, güman. Zənnin kimə gedir? – Mümkün olsa lap kökündən qaldırıb bir zənn ilə; Cümlə mətbuatı viran etməli bundan sora. M. Ə. S.. <Hacı:> Mənim səndən zənnim var idi. Ə. H..

3. Yaddaş, hafizə. <Zülfüqar dedi:> Zənnim korlanıb, sizi yaxşı tanıya bilmədim. B. Bayramov.